THE MAN İN THE ORANGE JACKET: İŞÇİLER ÇILDIRMIŞ OLMAL

Aik Karapetian’ın  Turuncu Ceketli Adam filmi Cinnet’ten Deccal’e, ordan Yüksek Tansiyon’a sinema tarihinin bazı klasiklerinden besleniyor. Karapetian büyük ustalardan esinlenerek psikolojik gerilim türünde farklı bir denemeye imza atıyor.

İşten çıkarılan tersane işçilerinin tersaneden yürüyerek ayrıldıkları sahne ile başlar film. Bir sonraki sahnede ise tersane patronu ile karısı olduğunu tahmin ettiğimiz kişileri lüks bir restoranda yemek yerken görürüz. Bir tarafta açlığa mahkum edilmiş işçiler diğer tarafta yemeğe doymuş zenginler. Filmin asıl meselesi ilk iki sahnede özetleniyor böylece. Sakin bir şekilde başlayan filmin tansiyonu patronun yaşadığı malikaneye girince yükselir. İşçi sınıfı çıldırır ve en kanlı şekilde intikamını almaya başlar. Bunu yaparken de iş kıyafeti ve aletleri kullanılır. Böylece intikamın sadece tek bir işçinin değil tüm işçi sınıfının olduğu anlaşılır.

İşçi sınıfı burjuvaziyi yıkar ve tüm mallarını kamulaştırır. Yada filmdeki minör şekliyle söylersek; patron öldürülür ve evine, eşyalarına hatta adına el konur. Karakterimiz tüm bunları gayet net ve seri bir şekilde gerçekleştirir. Asla eli titremez,  tereddüde düşmez.  En önemlisi işini yarım bırakmaz. Patronun kaçmaya çalışan karısı da turuncu ceketli adamın gazabından kurtulamaz. Karakterimiz büyük bir hızla kurbanlarının evini ve hatta sınıflarını da sahiplenir. Şık kıyafetler giyer, sürekli şarap içer, güne kahve ve puro içerek başlar, klasik müzik dinler, kusacak kadar abartı bir şekilde yer, asla doymayacakmış gibi hisseder. Kısacası kraldan çok kralcı olmuştur. Turuncu ceketinden de kurtulan adam yaptığı devrimi öteye götüremez.

Lüks ve bolluk içinde yaşayan karakterimiz bu sefayı çok da süremiyor.  Tıpkı kendisine benzeyen biri hayatına musallat oluyor. Bazen rüyasında onu öldürmeye çalışıyor kimi zaman da gerçekte onun karşısına çıkıyor. Bir süre sonra karakterimizin gerçekleri ile rüyaları da birbirine karışıp ayırt edilemez oluyor. Nevrozları gün geçtikçe artıyor ve baş edilemez bir durum halini alıyor.  İlginç olansa, bu süreçte patronun karısına yaşattıklarının benzerini yaşamaya başlıyor. Suçlu olarak görmediği ama kurban olan kadın için vicdan azabı çekiyor karakterimiz. Bu nedenle de sürekli nevrozlarında onun kaderini yaşıyor.

Film zaten nerede rüya nerede gerçek başlıyor kestirilememesi ile gerilim yaratırken, bol kanlı şiddet sahneleri ile seyirciyi zorluyor. Bir defa karakterimizin dışarı çıkması dışında tek mekanda geçen film gerilim atmosferine sıkışmışlık duygusunu da ekliyor. Loş ışık ve karanlık ortamlar ile kasvet duygusunu da hissettiriyor. Bazen de karakterimizin sırf zaman öldürmek için izlediği doğum videosu yaşanılanların ironisini işaret ediyor.

Kim gerçek kim hayal, aradan ne kadar zaman geçti, bunların hepsi yoksa bir rüya mıydı, sorularının hepsinin cevapsız kalacağı bir film Turuncu ceketli adam. Film bittiğinde, her şeyi ters köşe yapar, yapılan tespitlerin hepsini yerle bir eder aynı zamanda. Litvanyalı yönetmen Karapetian çok başarılı bir filme imza atamamış belki ama en azından denemiş.