Jane Campion’un 1993 yapımı eşsiz filmi The Piano, gelmiş
geçmiş en önemli kadın filmlerinden biri olarak anılmaktadır. Campion, bu en
büyük başyapıtı ile Altın Palmiye alan ilk ve tek kadın yönetmen unvanını da taşımaktadır
aynı zamanda. Oscar ödüllerine de damga vuran The Piano, altı yaşında sebebini
bilmediğimiz bir sebepten ötürü susan Ada’nın (Holly Hunter) dili, ruhu, yaşama
sebebi yerine koyduğu pianosu ile ilişkisi temelinde ilerler.
Ada’nın kendini tek ifade edebildiği yol pianosudur.
Yazışarak ya da kızı Flora (Anna Paquin) aracılığıyla işaret diliyle öyle ya da
böyle derdini anlatabilir aslında. Fakat Ada, pianosunun başındayken ruhunda hissettiklerini,
acısını, korkusunu, üzüntüsünü ve elbette aşkını notalara döker. Piano Ana’nın
ruhunun, kalbinin, dilinin, arzularının sesidir. Ve elbette ne pianosu olmadan
ne de onu dile getiren zarif parmakları olmadan bir hiçtir. Kolu kanadı
kırılmış, uçamayan, acı çeken bir kuştan farkı yoktur.
İşte böylesine bir bağlılıkla bütünleştiği pianosu sayesinde
Ada, pianosuna ve kızına duyduğu bağlılık kadar büyük bir aşk hissettiği Baines
(Harver Keitel) ile tanışmıştır. Hayatında duyduğu en büyük hazlardan birisi
pianonun tuşlarına dokunmak ise biri de Baines’e dokunmak olmuştur onun için.
Öylesine birbirinden ayıramayacağı kadar büyük bir tutku ile bağlanmıştır Ada.
Ne var ki, tıpkı işgal ettiği toprakları sömürmesi gibi her şeyi mülkü olarak
gören, Ana’nın kocası Alistair (Sam Neill) acımasız intikamını çok geciktirmez.
Avına yakalanan bir kuş gibi Alistair’in ellerinde çırpınan
Ada’nın görüntüsü ile başlayan sahne, izleyip de içimizin en derininde kocaman
bir acı duyacağımız ender anlardan birine ev sahipliği yapar. Alistair, hiçbir
zaman kullanamadığı –tecavüz girişiminde bile kullanamadı- penisi yerine
koyduğu balta ile Ada’nın en değerli uzvunu keser. Böylece aslında Ada’nın bir
nevi en büyük haz noktalarından biri olan parmağı da burada vajina yerine
geçer. Alistair, kendi dar kafasında, Ada’nın ırzına geçmiş olur. Ama bu Ana’nın haz
noktasını tamamen ortadan kaldırarak yani hadım ederek gerçekleşir. Başta da
dediğimiz gibi yakalanan kuşun kolu kanadı kırılır böylece. Michael Nyman’ın
enfes bestelerinden birinin eşliğinde izlediğimiz bu sahnede ne Ada’nın yüz
ifadesini görmeden ne Flora’nın çığlıklarını duymadan ne de yaratılan
olağanüstü atmosfere şahit olmadan sahnenin etkileyiciliğini anlamak mümkün
değildir. En iyisi tüm sözleri bırakıp, o anları izlemek.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder