O AN: E.T. The Extra-Terrestrial

Steven Spielberg’in 1982 yapımı bilim kurgu filmi olan E.T. The Extra-Terrestrial, bir döneme damgasını vuran, uzaylı filmleri anlayışını alt üst eden yapımlardan biridir. Spielberg’in bu ikinci uzaylı temalı filmi, gezegenimizi istila etmeye gelmiş düşman uzaylı anlayışından çok farklı bir rota izlemektedir.  Büyük bir ihtişam ile sinsice gezegenimize gelen ve üstün silahları ya da fikirleriyle bizi yok etmek gibi bir amaçlarını görmeyiz bu uzaylıların. Aksine insanların düşüncesizliği sonucu gezegenimizde kalmak zorunda kalan E.T. adlı uzaylı fazlasıyla mağdur olur. Ailesinden, evinden ayrı düşen bu uzaylı, hiçbir zaman yeteneklerini ya da zekâsını insanlara yöneltmez ayrıca. Elliot adlı en az kendisi kadar iyi niyetli bir çocuk ile karşılaşan E.T. elbette çok şanslıdır. Zira NASA’nın eline düşüp, deneylere tabi olmaktansa, keyifli ve öğretici zamanlar yaşamak, evinden uzakta olan E.T.’yi biraz olsun mutlu eder. Sarhoş olmak, yemek yemek, konuşmayı öğrenmek ve en önemlisi bisiklete binmek gibi birçok dünyalı alışkanlıklarının tadına bakan uzaylı karakterimiz, kendi hünerlerini sergilemekten de geri kalmaz. Upuzun işaret parmağının ışıl ışıl yanan ucuyla uf olan yerleri iyileştirmesi akıllardan çıkmaz asla. Ama E.T.denilince illa akla gelen en önemli şey bisiklet ile ilgili yaptığı hüneri olsa gerek.

Evine duyduğu hasretle yanıp tutuşan E.T. tanımlayamayacağımız zekâsıyla gezegeni ile temas kuracak, daha doğrusu sinyal gönderecek bir alet yapmıştır. Cadılar Bayramı olan günde, bir hayalet kostümüyle Eliot ve abisi Michael ile evden dikkat çekmeden çıkmayı başaran E.T. elbette çok heyecanlıdır. Bir an önce ormana gidip, yaptığı cihazı kurarak evine sinyal göndermek isteyen E.T’nin de geç kalmadan eve gitmeleri gerektiğinin farkında olan Elliot’un da zaman kaybetmeye pek de tahammülü yoktur. Elliot, engebeli ormanda her ne kadar bisikletiyle gitmeye çalışsa da ön sepetteki E.T.’nin ağırlığıyla birlikte daha fazla bisikletle yol alamayacağını söyler. Daha Elliot, söyleyeceği sözü bitirmeden, ev hasretiyle deli divane olan E.T. üstün güçlerinden birini devreye sokar. İşte gidecekleri ağaçsız alana kadar E.T.’nin bu özel gücü sayesinde gerçekleşen yolculuk, sinema tarihinin görüp görebileceği en unutulmaz, en büyüleyici anlarından biridir. Çocuk, yetişkin her kim olursa olsun filmi izleyen herkesin aklından asla çıkmayan bu sahne, hayal gücünün mucizeler yaratabileceğini ispatlar. Ay’ın, bisikletin ve mavinin daha mükemmel bir buluşması ancak bu kadar masalsı, ancak bu kadar görkemli olabilir.

Filmin sonunda daha kalabalık bir grupla bu kez Güneş’in önünde tekrarlanan bu sahne asla ilkinin verdiği duyguyu yakalayamaz.